ศิลปะการออกแบรูปทรงของอุโบสถ ออกไปทางประเทศลาวหลวงพระบาง
จั่วหน้าโบสถ์ สร้างเป็นรูปช้างสามเศียร ซึ่งเป็นลักษณะของช้างเอราวัณและเป็นพาหนะของพระอินทร์ มีดวงตราธรรมจักรวางอยู่บนคอของช้าง ดวงตราธรรมจักรเป็นสัญลักษณ์ใช้แทนวัฏจักรเวียนว่ายตายเกิดหรือวงล้อแห่งชีวิต มีซี่ 8 ซี่ สอดคล้องกับ มรรค 8 หมายถึง อริยมรรคมีองค์ 8 ในทางพระพุทธศาสนาใต้จั่วจารึกไว้ว่า สร้างสำเร็จเมื่อ พ.ศ.2494
จั่วด้านหลังโบสถ์
จั่วด้านหลังโบสถ์นี้ สร้างเป็นพานรองพระเศียรของท้าวกบิลพรหม ซึ่งมี 4 หน้าเอาไว้ ไม่ให้หล่นถึงพื้นโลก เพราะว่าโลกจะถึงกาลวิบัติถ้าหล่นถึงพื้น เมื่อเอาพานรองพระเศียรไว้แล้ว จึงเอาพานนั้นวางไว้บนศรีษะของอมนุษย์ตนหนึ่งออกทางเป็นสัตว์ดุร้ายจำพวกสิงห์ กำลังอ้าปากยิงฟัน ดูน่าสะพรึงกลัว ซึ่งภาพเหล่านี้จะปรากฏอยู่ตามทับหลังของปราสาทขอมหรือตามหน้าบันโบสถ์ในภาคอีสาน เรียกลายประเภทนี้ว่า หน้ากาล หรือ หน้าขบ ท้าวกบิลพรหมหรือท้าวมหาพรหมนี้ สถิตอยู่บนพรหมโลกชั้นที่ 3 มีหน้าที่สอดส่องดูแลมวลมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลาย อีกทั้งมีพระธิดาที่สวยสด งดงามถึง 7 พระองค์เลยทีเดียวนะครับ
โบสถ์ ที่หลวงพ่อสังข์ สร้างไว้ตั้งแต่ปี 2494 ถือว่าเป็นโบสถ์ขนาดใหญ่ แม้แต่ในอำเภอเมืองศรีสะเกษ ในขณะนั้นก็ยังไม่สามารถสร้างได้ขนาดนี้ ลูกศิษย์ของหลวงพ่อที่อยู่ทางกรุงเทพฯ ไม่ว่าจะเป็น นายทหาร นายตำรวจ ชั้นพลเอกหลายคน หมอที่มีชื่อเสียง นักธุรกิจใหญ่ นายธนาคารต่าง ๆ ซึ่งหลวงพ่อไม่เคยคุยให้ใครฟั่ง ช่วยกันซื้อ ปูนซิเมนต์ และ เหล็กเส้น ส่งทางรถไฟเป็นตู้ ๆ มาลงที่สถานีศรีสะเกษ หรือไม่ก็ อำเภอกันทรารมย์ ซึ่งห่างจากวัดนากันตม อำเภอกันทรลักษ์ ประมาณ 60 กิโลเมตรเศษ และ ลูกศิษย์ท่านทางศรีสะเกษช่วยกันเอารถบรรทุกขนไปส่งหลวงพ่อที่วัดอีกทอดหนึ่ง ถนนหนทางส่วนใหญ่ในขณะนั้น ก็ยังคงเป็นลูกรังและถนนดินบดอัด ถนนสายหลวงสาย 24 โชคชัย - เดชอุดม ที่ผ่านอำเภอกันทรลักษ์ ก็ยังไม่ได้สร้าง ถ้าหลวงพ่อไม่เก่งจริง บารมีไม่ถึงจริง ไม่มีทางที่จะทำได้
ใครเป็นช่างสร้างวัดครับ
ตอบลบพระอาจารย์บุญมี ปภัสสโร ศิษย์เอกบอกว่า เป็นช่างแกว (ชาวญวนหรือเวียตนาม) เป็นช่าง
ตอบลบบอกชื่อด้วย แต่ลืมเสียแล้ว
ตอบลบ