หลวงพ่อสังข์ สุริโย
พระอาจารย์ บุญมี ปภัสโร วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ( ภูเขาทอง ) ลูกศิษย์ใกล้ชิดของ หลวงพ่อสังข์ ผู้ซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับประวัติของหลวงพ่อ และ การสร้างเครื่องราง ของขลัง แก่ผู้เขียนมากที่สุด พระอาจารย์บุญมี ท่านเป็นชาวอำเภอกันทรลักษ์ บวชกับพระครูสิริกันทรลักษ์ ตั้งแต่เป็นสามเณร เมื่อครั้งที่พระครูสิริ ฯ อยู่ที่วัดศิริวราวาส อำเภอกันทรลักษ์ ต่อมา ท่านจึงได้ย้ายไปอยู่วัดสระเกศ กรุงเทพ ฯ และกลับมาบวชเป็นพระกับพระครูสิริ ฯ อีกครั้งเมื่อท่านพระครูย้ายมาอยู่ที่วัดศรีขุนหาญ อำเภอขุนหาญ
พระอาจารย์บุญมี เล่าให้ผู้เขียนฟังว่า ครั้งหนึ่ง ประมาณปี พ.ศ.2490 กว่า ๆ เมื่อครั้งที่พระอาจารย์บุญมี ยังบวชเป็นสามเณร อยู่ที่วัดศิริวราวาส ซึ่งพระอุปัชฌาย์ของท่านคือ พระครูสิริกันทรลักษ์ เป็นเจ้าอาวาส ได้มีพระภิกษุรูปหนึ่ง (ซึ่งต่อมาจึงได้ทราบว่าท่านคือ หลวงพ่อสังข์ ) ได้มาพบพระครูสิริ ฯ ที่วัด แต่ช่วงเวลานั้นท่านพระครูไม่อยู่ที่วัด ไปปฏิบัติศาสนกิจนอกวัด แต่สั่งเณรว่า ไม่นานก็จะกลับมา ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูหนาวหลวงพ่อก็มานั่งผิงไฟแก้หนาวกับเณรข้างกุฏิเพื่อรอท่านพระครู หลวงพ่อสังข์ ได้สังเกตุเห็น สุนัขตัวหนึ่ง ลักษณะดี ท่าทางองอาจ เห่าเก่ง ไล่กัดกับสุนัขตัวอื่น ๆ อยู่โดยไม่กลัวใคร จึงถามเณรว่า เณรสุนัขตัวนี้เป็นของใคร เณรตอบว่า เป็นสุนัขของวัดอยู่กับพระครูตั้งแต่เล็ก ๆ ไม่ทราบว่าใครนำมาปล่อยทิ้งไว้ เมื่อพระครูกลับมาถึงวัด หลวงพ่อสังข์จึงพูดกับพระครูว่า สุนัขตัวนี้มันสวยดี อยากจะขอไปเลี้ยงที่วัดนากันตมได้ไหม พระครูไม่ปฏิเสธ แต่ได้พูดเปรย ๆกับหลวงพ่อว่า สุนัขตัวนี้มันฮ้าย ( ดุ )นะ มันอยู่กับอาตมามาตั้งแต่เล็ก ๆ จนมันติดวัดแล้ว มันจะยอมให้จับมันไปอยู่ด้วยหรือ ? หลวงพ่อสังข์ บอกว่า จะลองดู จึงหันไปเรียกพระอาจารย์บุญมี ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า เณร ขอข้าวเหนียวซักปั้น(ก้อน)ซิ เมื่อได้ข้าวเหนียวมาแล้ว หลวงพ่อก็นั่งยอง ๆ ลงกับพื้น ใช้มือทั้งสองข้างปั้นข้าวเหนียวคลึงไปมาพร้อมกับบริกรรมคาถามุบมิบเบา ๆ ซึ่งพระอาจารย์บุญมีก็ฟังไม่ออก ชั่วอึดใจก็เป่าเพี้ยงไปที่ก้อนข้าวเหนียว 3 ครั้ง แล้วก็เรียกสุนัขตัวนั้นเข้ามาหา เป็นที่น่าประหลาดใจแก่สามเณรบุญมีมาก มันวิ่งเข้ามาหาหลวงพ่อแสดงอาการดีใจ กระดิกหาง หมอบลงแทบเท้าหลวงพ่อ และยอมให้หลวงพ่อเอามือลูบหัว พอหลวงพ่อยื่นข้าวเหนียวก้อนนั้นให้ มันใช้ปากงับเอากับมือแล้วก็กิน หลวงพ่อสังข์ มองดูมันกินข้าวเหนียวด้วยความเอ็นดูอยู่พักหนึ่ง จึงได้ขึ้นไปบนกุฏิท่านพระครูเพื่อพูดคุยธุระการงานต่าง ๆ ซึ่งเป็นเวลานานพอสมควร แต่พระอาจารย์บุญมี สังเกตุเห็นว่า สุนัขตัวนั้นไม่วิ่งหนีไปไหน คงหมอบอยู่ตรงข้างบันใดกุฏิ ตามองไปที่ประตูกุฏิตลอดเวลา เมื่อหลวงพ่อสังข์ เดินลงมา มันลุกขึ้นแสดงอาการดีใจ กระดิกหางและเข้าไปคลอเคลีย หลวงพ่อสังข์ จึงพูดขึ้นว่า ไปกลับวัดนากันตมด้วยกัน พอหลวงพ่อออกเดินไปขึ้นรถ สุนัขตัวนั้นก็วิ่งตามหลวงพ่อไปทันที และก็ไปอยู่ที่วัดนากันตมตั้งแต่นั้นมา
พระอาจารย์บุญมี ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์ตลอด จึงได้แต่แปลกใจว่า หลวงพ่อสังข์ องค์นี้ ต้องเป็นเกจิอาจารย์ที่ไม่ธรรมดาแน่นอน อาจจะถึงขั้นสำเร็จอภิญญา รู้ภาษาสัตว์ก็ได้ ต่อมา เมื่อพระอาจารย์ย้ายมาอยู่วัดสระเกศ เวลาหลวงพ่อสังข์ลงมากรุงเทพ ฯ ก็มาพักอยู่ด้วย พระอาจารย์บุญมี จึงได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์และคอยปรนนิบัติรับใช้ จนกระทั่งหลวงพ่อสังข์ มรณะภาพในปี พ.ศ. 2526 พระอาจารย์บุญมี ก็ไปจัดการทำพิธีขอพระราชทานเพลิงศพให้ อีกทั้งเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการหาเงินก่อสร้างมณฑป เพื่อบรรจุอัฐิและอังคารของหลวงพ่อสังข์ ให้ลูกศิษย์ได้กราบไหว้มาจนทุกวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น